30 czerwca 2014 r. Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014–2020. Rozporządzenie określa obszary kraju, na których jest dopuszczalne udzielanie pomocy regionalnej, maksymalne wielkości tej pomocy, jak również rodzaje działalności gospodarczej, dla których udzielanie pomocy regionalnej nie jest dozwolone.
Maksymalna intensywność pomocy regionalnej wynosi:
- 50% – na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, podlaskiego, warmińsko-mazurskiego;
- 35% – na obszarach należących do województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, łódzkiego, małopolskiego, opolskiego, pomorskiego, świętokrzyskiego, zachodniopomorskiego oraz na obszarach należących do podregionów: ciechanowsko-płockiego, ostrołęcko-siedleckiego, radomskiego i warszawskiego wschodniego;
- 25% – na obszarach należących do województw: dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego;
- 20% – na obszarze należącym do podregionu warszawskiego zachodniego;
- 15% – na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.;
- 10% – na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
Powyższe wskaźniki obowiązują duże przedsiębiorstwa. W przypadku średnich i małych przedsiębiorstw poziom wsparcia może być zwiększony o odpowiednio 10% i 20%.
Nie jest dozwolone udzielanie pomocy regionalnej przedsiębiorcom zagrożonym, w sektorze hutnictwa żelaza i stali, włókien syntetycznych, rybołówstwa, leśnictwa, transportu, energetyki, a także portom lotniczym.
Oprócz pomocy regionalnej Unia Europejska oferuje inne rodzaje wspierania przedsiębiorstw, np. pomoc de minimis, której wartość może być wyższa niż wysokość pomocy regionalnej.
